ŚPIEWNIK

ANIOŁY

1. Może wiatr ci kiedyś powie                    C G

Co naprawdę czeka cię                             a F

Może poda Ci odpowiedz

Może trochę więcej wie

Może ludzie go mijają

Chociaż widział świata cel

Przecież wiatrów jest tak mało

Co powiodą, co powiodą dobrze cię

Ref. Niech anioły zagrają                           C G

A świat niech zaśpiewam                           a F

Niechaj ludzie obudzą się

Niech aniołom ufają

Zanim zaczną się gniewać

Niech pracują jeśli skrzydła chcą mieć

2. Może morza są szalone

Rozbijając dobry rejs

Może prawdę znają one

Lub ich celem poznać jest

Niech znikają po złej burzy

Chociaż ciężki bywa cios

Spróbuj zatem morzom służyć

Jeśli poznać chcesz, jeśli poznać chcesz swój los

BIESZCZADZKIE ANIOŁY

1. Anioły są takie ciche
Zwłaszcza te w Bieszczadach
Gdy spotkasz takiego w górach
Wiele z nim nie pogadasz
Najwyżej na ucho ci powie
Gdy będzie w dobrym humorze
Że skrzydła nosi w plecaku
Nawet przy dobrej pogodzie

2. Anioły są całe zielone
Zwłaszcza te w Bieszczadach
Łatwo w trawie się kryją
I w opuszczonych sadach
W zielone grają ukradkiem
Nawet karty mają zielone
Zielone mają pojęcie
A nawet zielony kielonek

Anioły bieszczadzkie, bieszczadzkie anioły
Dużo w was radości i dobrej pogody
Bieszczadzkie anioły, anioły bieszczadzkie
Gdy skrzydłem cię trącą już jesteś ich bratem
 
3. Anioły są całkiem samotne
Zwłaszcza te w Bieszczadach
W kapliczkach zimą drzemią
Choć może im nie wypada
Czasem taki anioł samotny
Zapomni dokąd ma lecieć
I wtedy całe Bieszczady
Mają szaloną uciechę

4. Anioły są wiecznie ulotne
Zwłaszcza te w Bieszczadach
Nas też czasami nosi
Po ich anielskich śladach
One nam przyzwalają
I skrzydłem wskazują drogę
I wtedy w nas się zapala
Wieczny bieszczadzki ogień 

WĘDRUJEMY

Wędruję ścieżką od ciebie do ciebie 
Choć droga prowadzi tylko przez góry 
Przez świat zatopiony wierzchołkami w niebie 
Dwa światy znam - lecz ten mój to który? 
Góry rozpadły się w stos fotografii 
Poprzecinane wąwozami miasta 
Ale ty mój świat ułożyć potrafisz 
I świat znów zaczyna w góry się zrastać 

Góry to nasze spiętrzone marzenia 
W górach ludzie jak one rosną ku niebu 
Morze szczytów nas w żeglarzy przemienia 
Sterujących coraz dalej od brzegu 
Góry to ludzie którzy je niosą w plecaku 
Ludzie są jak góry które noszą w sobie 
Gdzie oczy poniosą wędrujemy szlakiem 
A u celu i tak czeka drugi człowiek 

Wędruję ścieżką od ciebie do ciebie 
Choć nie ma drogi poza górami 
Już poza tobą świata nie dostrzegam 
Zawieszony między dwoma światami 
Tęsknię za tobą na pustych szczytach 
Lecz mój wzrok nie sięga w doliny 
U świata krawędzi z chmur skłębionych czytam 
Świat na tobie się kończy na tobie zaczyna

 

JESTEM HARCERZEM

1. Jestem harcerzem i mocno wierzę         d a
We wszystkie szczytne ideały
One są dla mnie niczym wyzwanie
Któremu stawiam codziennie czoła.

Ref: Być wytrwałym, silnym być                  h G A
Oto co przyświeca mi
To jest cel którego chce
Boże, tylko daj mi sił

2. Jest 10 praw
I dobrze wiem
Że według nich pójdę swą drogą
Lilijki znak i krzyża cień
One w mym życiu mi pomogą.

Ref:
Być wytrwałym...

ZAPACH RÓŻY

Wiem dobrze, co czujesz, te moje nastroje
Szybka zmiana zdania, zamknięte pokoje
Może to zabawne, ale ja nie żartuję
Chcę być sprawiedliwym, przecież ja tez czuję

Też jestem człowiekiem, też serce posiadam
Także innych kocham, także innych zdradzam
Tez mnie nienawidzą, kochają niektórzy
Też prawie jak wszyscy, lubię zapach róży

Tez jestem samotny, czuję zapomnienie
Dobrze wiesz, że miłość to moje zbawienie
Niszczy mnie samotność, tak bardzo powoli
Choć już zrozumiałem, że nienawiść boli

Ref.: Też jestem człowiekiem...

Chociaż nie znalazłem duszy sobie bratniej
Chcę tu jeszcze zostać do chwili ostatniej
Smutno trochę było, trochę się zawiodłem
Wtedy już wiedziałem, zostać tu nie mogłę

Ref.: Też jestem człowiekiem...

Teraz, gdy odszedłem kwiatom się spowiadam
Z tego, że Cię kocham, że serce posiadam
Z tego, że żałuję, nie brak mi sumienia
Które mi wskazuje drogę do zbawienia

PRZYJDZIE ROZSTAŃ CZAS

1. Przyjdzie rozstań czas                                 C D e
I nie będzie nas
Na polanie tylko pozostanie
Po ognisku ślad.

Ref. Na na naj...na na naj.

2. Zdartych głosów chór
Źle złapany dur
Warty w nocy, jej niebieskie oczy
Nie powrócą już.

3. Zarośnięty szlak
Zapomniany rajd
Schronisk pustych i harcerskiej chusty
Kiedyś będzie brak.

4. Czyjś zbłąkany głos
Do strumienia wpadł
Nad górami białymi chmurami
Cicho śpiewa wiatr.

5. Gdzieś za rok, za dwa
Przyjdzie spotkań czas
Złotych włosów, orzechowych oczu
Już nie będzie żal.

6. Gdzie ogniska blask
Stanie obóz nasz
Na polanie bratni krąg powstanie
Jak za dawnych lat.

MORZA I OCEANY

Chyba dobrze wiesz już jaką z dróg                        
Popłyniesz kiedy serce rośnie ci nadzieją,              

Że jeszcze są schowane gdzieś                            
Nieznane lądy, które serce twe odmienią.          

Morza i oceany grzmią                                          
Pieśni pożegnalnej ton.                                        
Jeszcze nieraz zobaczymy się, a teraz                
Czas stawiać żagle i z portu wyruszyć nam w rejs.

Chyba dobrze wiesz już jaką z dróg
Wśród fal i białej piany statek twój popłynie,
A jeśli tak - spotkamy się
Na jakieś łajbie, którą szczęście swe odkryjesz.

W kolorowych światłach keja lśni
I główki portu sennie mówią "do widzenia",
A jutro, gdy nastanie świt,
W rejs wyruszymy, aby odkryć swe marzenia.

Nim ostatni akord wybrzmi już,
Na pustej scenie nieme staną mikrofony,
Ostatni raz śpiewamy dziś
Na pożegnanie wszystkich morzem urzeczonym.

ARCHANIOŁY ŚLĄSKIEJ ZIEMI

Katowickie słońce spowił czarnej wrony cień
Nadciągnęły chmury zła, zaczął padać krwisty deszcz
Młodzieńczy wiatr się zerwał, stawił opór siłom tym
Ich ołtarzem Wieża, pomnikiem jesteśmy my

Archanioły śląskiej ziemi
W naszych sercach lilia lśni
Archanioły śląskiej ziemi
Wierzymy też w lepsze dni
Archanioły śląskiej ziemi
Weźcie nas pod skrzydła swe
Archanioły śląskiej ziemi
Nie zmienię się!

Strąceni niczym kamień w zapomnienia morze ? śmierć
Nie upadli wcale, wciąż śpiewają pieśń
Hymn młodości szepce też bieszczadzki wiatr
Śląskie archanioły przemierzają świat

Archanioły śląskiej ziemi
W naszych sercach lilia lśni
Archanioły śląskiej ziemi
Wierzymy też w lepsze dni
Archanioły śląskiej ziemi
Weźcie nas pod skrzydła swe
Archanioły śląskiej ziemi
Nie zmienię się!

Choć ślady stóp zatarte przez historii wiatr
Nie jesteśmy sami, wciąż wspierają nas
Płomienie gwiazd na niebie rozpalają gdy
Mrok ogarnia Ciebie, strach rozwiewa sny

WIECZORNE ŚPIEWOGRANIE

Kiedy cisza świat zaległa
Bóg rozpostarł trend ciemności
i gdy gwiazdy w noc wybiegły
szukać szczęścia swej światłości 

Śpiewam dla was i do nieba
że przyjaźni mi potrzeba
płomiennego ogniobrania rąk przyjaciół
i kochania i kochania

Kiedy wieczór nas połączył
z rąk do serca mkną iskierki
i gdy oczy są wpatrzone
w płomień szczęścia i podzięki 

Kiedy przyjaźń w nas rozkwita
czas zatrzymał sie zbawiony
i gdy rozstać się nie chcemy
świat jest w duszach uniesiony 

MAJOR PONURY

Mgła schodzi z lasu Panie Majorze                       eD
Wiatr się po lesie chaszcze jak ptak                     CGD
Już się szkopy nie tułają po borze                        eh
Niejednego przez nas trafił szlag.                         CD
Jutro do wsi pewnie zajdziemy
Pies nie szczeknie - przecież my swoi
U mej matuli cokolwiek zjemy
Potem śpiewaniem do snu ukoi...

I dobrze odpoczniem nim odejdziem w góry    CD
lecz co Pan Major taki ponury? eD /x2

Do diabła ze śmiercią Panie Majorze
Pan szedł z nią razem w 39-tym
Potem trza było się z wojskiem łączyć
I miecze ostrzyć daleko za morzem
Myśmy czekali, bo wodza brakło
Lichy to zwierz co walczy bez oka
Wieści przysłali słowo się rzekło
I biały orzeł z góry spikował...

I w piersi wroga wbił swe pazury
Lecz co Pan Major taki ponury? /x2

To nie był taki zwyczajny bój
Lufa się zgrzała jak klucze od piekła
Mocno się wrzynał w kieszeni nabój
I każda chwila jak wieczność się wlekła
Strasznie Pan dostał Panie Majorze
Jak mi Bóg miły nie mogło być gorzej
Krew się przelała przez głębokie rany
Archanioł Michał otworzył bramy

Pozdrówcie ode mnie Świętokrzyskie Góry
szepnął i skonał Major Ponury /x2

Skonał i odszedł odnaleźć swe góry
Serca bohater Major Ponury... /x2

BEZ SŁÓW

Chodzą ulicami ludzie,
Maj przechodzą, lipiec, grudzień,
Zagubieni wśród ulic, bram.
Przemarznięte grzeją dłonie,
Dokądś pędzą, za czymś gonią,
I budują wciąż domki z kart.

A tam w mech odziany kamień,
Tam zaduma w wiatru graniu,
Tam powietrze ma inny smak.
Porzuć kroków rytm na bruku,
Spróbuj, znajdziesz, jeśli szukasz,
Zechcesz - nowy świat, własny świat.

Płyną ludzie miastem szarzy,
Pozbawieni złudzeń, marzeń,
Wymijając wciąż główny nurt.
Kryją się w swych norach krecich,
I śnić nawet o karecie,
Co lśni złotem, nie potrafią już.

Żyją ludzie, asfalt depczą,
Nikt nie krzyknie, każdy szepce,
Drzwi zamknięte, zaklepany krąg.
Tylko czasem kropla z oczu,
Po policzku w dół się stoczy,
I to dziwne drżenie rąk...

 HARCERSKIE IDEAŁY

1. Na ścianie masz kolekcję swoich barwnych wspomnień, DAe
Suszony kwiat, naszyjnik, wiersz i list.
Już tyle lat przypinasz szpilką na tej słomie,
To wszystko co cenniejsze jest niż skarb.
Po środku sam generał Robert Baden - Powell,
Rzeźbiony w drewnie lilijki smukły kształt.
Jest Krzyża znak i orzeł biały jest w koronie,
A zaraz pod nim harcerskich 10 praw.

Ramię pręż, słabość krusz i nie zawiedź w potrzebie,                   DAe
Podaj swą pomocną dłoń, tym co liczą na ciebie.
Zmieniaj świat, zawsze bądź sprawiedliwy i odważny,
Śmiało zwalczaj wszelkie zło, niech twym bratem będzie każdy.

Ref.: I świeć przykładem, świeć!                                              GAD

I leć w przestworza, leć!

I nieś ze sobą wieść,

Że być harcerzem chcesz!

2. A gdy spyta cię ktoś skąd ten Krzyż na twej piersi,                   DAe
Z dumą odpowiesz mu: "taki noszą najdzielniejsi!".
Bo choć mało mam lat, w mym harcerskim mundurze,
Bogu, ludziom i ojczyźnie na ich wieczną chwałę służę.

PRZEBUDZENIE

Słuchać w pełnym słońcu jak pulsuje Ziemia  C G D a
Uspokoić swoje serce, niczego już nie zmieniać
I uwierzyć w siebie, porzucając sny,
A Twój bunt przemija, a nie Ty...

Nie wiesz, nie wiesz,
Nie rozumiesz nic...

Widzieć parę bobrów przytulonych nad potokiem,
Nie zabijać ich więcej, cieszyć się widokiem.
Nie wyjadać ich wnętrzności, nie wchodzić w ich skórę,
Stępić w sobie instynkt łowcy, wtopić się w naturę...

Nie wiesz, nie wiesz,
Nie rozumiesz nic...

Wybrać to, co dobre, z mądrych starych ksiąg,
Uszanować swoją godność doceniając ją
A gdy wreszcie uda się własne zło pokonać
Żeby zawsze mieć przy sobie czyjeś ramiona...

Wyczuć taką chwilę, w której kocha się życie
I móc w niej stać na wieczność w zachwycie.
W pełnym słońcu, dumnie i na własnych nogach,
Może wtedy będzie można ujrzeć uśmiech Boga...